انحناء رو به داخل پنجه پا (متاتارسوس اداکتوس و متاتارسوس وارسوس) بیماری است که معمولاً در نوزادان تازه متولد شده، مشاهده میشود و در صورت وجود آن جلوی پا (پنجه) نسبت به عقب پا (پاشنه) به سمت داخل میچرخد...
پا چنبری یا کلاب فوت یک بدشکلی مادرزادی و عارضهای است که پای نوزاد به علت آن رو به داخل و پایین میچرخد. پا چنبری یا کلاب فوت (تالیپس اکوئینوواروس) اصطلاحی کلی است که برای توصیف حالتهای غیرعادی گوناگون پا به کار میرود. در این عارضه احتمال بروز هر یک از ویژگیهای زیر در گسترهای از شدت ملایم تا شدید وجود دارد:
درد ناگهانی یکی از زانوها معمولاً پیآمد استفاده بیش از اندازه از زانو یا صدمه دیدن ناگهانی است و در بسیاری از موارد نیازی به مراجعه به پزشک نیست. افراد پیری که مبتلا به بیماری ها و اختلالات استخوان و مفاصل هستند درد زانو را تجربه کرده اند. خانم های بالای ۶۵ سال نسبت به خانم های جوان تر بیشتر در معرض خطر زانو درد و بروز درد پشت زانو قرار دارند. جوانان و نوجوانانی هم که فعالیت های ورزشی مانند پریدن، دویدن، یا فعالیت هایی که باعث ایجاد فشار روی مفصل زانو میشود، را انجام میدهند ممکن است با زانو مواجه شوند. کودکان در سنین نوجوانی یا قبل از آن با بازی کردن و انجام فعالیت با زانو درد مواجه می شوند. درد در کودکان و نوجوانان اغلب بر اثر انجام ورزش هایی مانند پریدن، دویدن و فعالیت های که شامل حرکات مکرر است ایجاد می شود...
منظور از پا درد احساس درد یا ناراحتی در هر قسمتی از پا است. درد پا میتواند خفیف یا بسیار شدید باشد. پا درد علتهای زیادی دارد. با این حال، تنها بعضی از این علتها از لحاظ پزشکی وخیم در نظر گرفته میشود. ناراحتی خفیف اغلب در کوتاه مدت ناپدید میشود و با درمانهای خانگی میتوان آن را تسکین داد ...
پرانتزی بودن پای نوزادان تا سن 6 ماهگی طبیعی است، پس از آن بدشکلی پای پرانتزی یا زانوی پرانتزی (ژنو واروم) به تدریج تبدیل به پای ضربدری (ژنو والگوم) بیش از حد میشود که در پی اصلاحی تدریجی تا سن 5 تا 6 سالگی به حالت همترازی طبیعی والگوس (انحراف رو به خارج مفصل) درمیآید.
اگر بین زانوهای کودک هنگام ایستادن با پنجههای رو به جلو و مچهای کنار هم فاصله زیادی وجود داشته باشد، پای کودک پرانتزی خواهد بود. اما اگر زانوها به هم برسند، اما بین مچها فاصله وجود داشته باشد، بدشکلی پا از نوع ضربدری است. (ضربدری بودن پا معمولاً در سن 3 تا 6 سالگی مشخصتر از دیگر سنین است. این ناهنجاری نیز مانند پا پرانتزی عموماً به خودی خود اصلاح میشود.)
*بسیاری از نوزادان با توجه به وضعیت قرار گیری در رحم ..
بسیاری از کودکان نوپا مدتی فقط روی نوک پنجه راه میروند که همانند عادت هایی مثل مکیدن انگشت است شست یا جدا نشدن از پتو یا عروسکی خاص با بزرگتر شدن کودک از بین میرود. بااین حال وجود عاملهایی خاص بیانگر احتمال ابتلا به مشکلی جدیتر است که مراجعه به پزشک را ضروری میسازد.
منظور از راه رفتن روی پنجه در کودکان این است که کودک تنها بخش کروی جلوی پاها را روی زمین میگذارد و پاشنه با زمین تماس پیدا نمیکند. اکثر کودکان این شیوه راه رفتن را پس از 2 تا 3 ماه به موازات یاد گرفتن نحوه صحیح راه رفتن در ماههای دهم تا هجدهم کنار میگذارند و به محض آن که نخستین گامهای خود را به درستی برداشتند و روش انجام این کار را یاد گرفتند، راه رفتنشان کاملاً طبیعی میشود.
اما اگر راه رفتن روی پنجه بیشتر از سه ماه طول کشید، یا کودک پس از سه سالگی همچنان روی پنجه راه رفت، خطر آسیب دیدن عضلههای ساق پا و بدشکلی حالت اندامی کلی وجود دارد. یک جفت کفش محکم ساقدار (پوشاننده مچ پا) به کودک کمک میکند تا گامهای خود را به شیوهای طبیعی بردارد؛ همچنین والدین با تمرین کردن با کودک و تمرکز بر راه رفتن میتوانند به کودک کمک کنند. اما پزشک یا متخصص فیزیوتراپی در صورت مؤثر نبودن این اقدامها انجام تمرینهای کششی مخصوصی را پیشنهاد میکند که برای آزاد و شل کردن تاندون آشیل و دیگر عضلههای مچ پا، برطرف کردن سفتی و گرفتگی منجر به راه رفتن ...